"Identyfikacja nowych genów odpowiedzialnych za powstawanie wrodzonych wad rozwojowych kończyn u człowieka"
 

Kierownik Projektu
Prof. dr hab. med. Anna Latos-Bieleńska

Główny Realizator Projektu
Prof. dr hab. n. med. Jamsheer Aleksander
 

Opis projektu

Celem projektu była identyfikacja nowych genów, w których mutacje odpowiadają za powstawanie wrodzonych wad rozwojowych kończyn u człowieka. Badania realizowane były we współpracy z Zespołem Prof. Stefana Mundlosa z Instytutu Genetyki Molekularnej im. Maxa Plancka w Berlinie i dotyczą pacjentów z rodzinnymi i sporadycznymi wrodzonymi wadami rozwojowymi kończyn górnych i dolnych. W przypadkach sporadycznych najistotniejszym kryterium włączenia pacjenta do badania była obustronna (niekoniecznie symetryczna) obecność wady. Obustronna wada może być izolowana lub mogą jej towarzyszyć inne objawy (inne widoczne wady rozwojowe, wady narządów wewnętrznych, opóźnienie rozwoju/niepełnosprawność intelektualna lub cechy dysmorfii). W przypadkach rodzinnych wada nie musiała być obustronna. Przed kwalifikacją na badania molekularne przeprowadzana była  dokładna ocena kliniczna i radiologiczna wady/wad u pacjenta/pacjentów. U osób zakwalifikowanych do badań molekularnych w pierwszym rzędzie wykluczone zostały mutacje w genie/genach mogących potencjalnie odpowiadać za dany fenotyp. W Katedrze i Zakładzie Genetyki Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu prowadzone były badania molekularne w następujących wadach/zespołach: syndaktylia typu II, III i V (analiza genów HOXD13, Cx43), polidaktylia przedosiowa typu II (sekwencja ZRS), brachydaktylie (IHH, GDF5, HOXD13), symfalangizm i zespół symfalangizm-brachydaktylia/zespół WL (GDF5, NOG), defekt wiązki łokciowej i zespół łokciowo-sutkowy – ang. ulnar-mammary syndrome (gen TBX3), zespół oczno-zębowo-kostny – ang. oculo-dento-osseus syndrome (gen Cx43). W Instytucie im. Maxa Plancka Genetyki Molekularnej w Berlinie wykonywane były badania molekularne (wykluczające obecność mutacji w znanych genach) w następujących zespołach/wadach: defekt wiązki promieniowej i zespół Holta-Orama (TBX5), zespół Robinowa i brachydaktylia typu B (ROR2), rozszczep dłoni/stóp (TP63) i inne. Po dokładnej ocenie klinicznej i radiologicznej wady, a także po wykluczeniu mutacji w genach, których uszkodzenia mogą teoretycznie powodować dany fenotyp, pacjenci byli kwalifikowani na badanie porównawczej hybrydyzacji genomowej do mikromacierzy (ang. array-CGH – aCGH). W przypadkach rodzinnych, także po dokładnej ocenie kliniczno-radiologicznej oraz wykluczeniu mutacji w znanych genach, pacjenci byli kwalifikowani do dalszych badań metodą analizy sprzężeń.